Tot mijn verrassing heb ik geen last van de zeven uur tijdsverschil. Dat komt goed uit want ik maak hier lange dagen en ben blij dat ik niet, zoals ik vroeger op reis vaak had, in de middag al moet vechten tegen de slaap. Komt het omdat ik als pensionado helemaal uitgerust aan de reis ben begonnen?
De dag start voor mij rond een uur of zes: even NU.nl kijken, mijn puzzeltjes doen, onder de douche en dan naar beneden voor het ontbijt. Om acht uur haalt collega Carlos me op met de auto. Ik zou de tweeënhalve kilometer naar het werk liever lopen, maar dat achten ze niet veilig. Het drukke verkeer zorgt ervoor dat de autorit nauwelijks sneller is dan lopen, in de avondspits al helemaal niet, dan kost het makkelijk drie kwartier.
Satra, het bedrijf waar ik voor werk is een groothandel in computer netwerk materiaal: kabels, pluggen, racks etc. Ik help het marketing team bestaande uit Lucy (communicatie) en Antonio (design en webbouw) om de effectiviteit van hun werk te verbeteren. Er is veel te doen. Een aantal zaken hebben ze prima op orde, maar er zitten ook grote hiaten in hun aanpak. De taalbarrière die ik voorzag, blijkt gelukkig toch niet al te groot. Lucy komt een heel eind en vertaalt waar nodig voor Antonio. Ze zijn heel leergierig, en we hebben ook veel plezier. Collega Carlos (de general manager) haakt vaak aan en ook de eigenaar Alfonso laat zich dagelijks zien. Die laatste twee nemen me afwisselend mee voor de lunch, en daar ruimen ze flink de tijd voor in. Het zijn allebei spraakwatervallen en vormen goed gezelschap. In een volgende blog meer over het dat eten hier. Sjongejonge.
De werkdag loopt tot maar liefst half zeven (en de werknemers werken ook nog eens op zaterdagochtend, dat brengt de werkweek op 48 uur, maar ik krijg zaterdagochtend vrij). Voor ik 's avonds gegeten heb, is het vaak al rond half negen, negen uur. Van de avond blijft dus niet veel over want ik duik er rond tien uur in.
Ik heb het prima naar mijn zin, maar voor mij geven de projecten die ik in Afrika heb gedaan wel heel veel meer bevrediging. Dit is een bedrijf met $ 4 miljoen omzet, en ik kan hier hooguit een klein duwtje geven in de groei van de onderneming. In Afrika werkte ik steeds voor kleine bedrijven waar de impact heel groot was, met in een paar gevallen een verdubbeling van de omzet (of zelfs nog meer) in het eerste jaar na mijn bezoek. Daar kan ik zien dat het banen oplevert en dus meteen een impact heeft op het bestaan van de betrokken employees en hun families. Als je aan de slag kunt in een hotel als kamermeisje of tuinier, kan dat je uit de ergste armoede tillen.
Maar goed, PUM had me voor dit project gevraagd omdat ze een probleem hadden: een andere expert was uitgevallen en daardoor konden ze hun beloften niet nakomen. Het leek me goed om de helpende hand te bieden. En al heb ik dus twijfels over de keuze van PUM dit bedrijf te helpen, ik heb zeker geen ambitie om me met de strategie of de projectselectie van PUM te gaan bemoeien.
Het weekend komt er aan. Nog meer van Lima verkennen. Ik hoop dat het weer net is als deze vrijdag: rond een graad of 20 en een felblauwe lucht. Zo maar even het weerbericht er op naslaan.