Maar liefst twee tours krijg ik van de klant aangeboden voor de zaterdag. Een druk programma dus. 's Morgen de oude stad en 's middags twee 'districten' buiten het centrum. Zondag maak ik nog een trip op uitnodiging van de general manager Carlos. Zelf zou ik dat allemaal nooit zo bedenken, maar ik geef me er maar aan over. Een gegeven paard, tenslotte.
De zaterdagochtend tour is een stadswandeling. Om in de binnenstad te komen, nemen we de stadsbus. Sowieso een stuk aardiger dan in zo'n toeristenbus, en het is ook ongelofelijk veel sneller. De grote buslijnen door de stad lopen over vrijliggende busbanen, de haltes zijn overdekte en afgesloten platforms, je checkt in als je het platform op komt. We razen al het andere verkeer voorbij, maar zitten wel als sardines in een blik. Bij elke halte doen de automatisch deuren verwoede pogingen om alle passagiers naar binnen te duwen. Ook even opletten voor zakkenrollers in zo'n overvolle bus, dus.
Het gezelschap is gelukkig klein: ik ben samen met een Brits stel. De gids probeert 5000 jaar geschiedenis in z'n verhaal te stoppen, we gaan langs het Plaza Mayor, de basiliek van Santo Domingo, talloze pleinen, imposante regeringsgebouwen en de basiliek San Francisco. Onder de basiliek zijn ooit meer dan 30000 mensen begraven (stapelen!). In de catacomben zijn nu wonderlijk genoeg de beenderen gesorteerd uitgestald in een reeks open graven (bovenbenen bij de bovenbenen, schedels bij de schedels, etc). Alles bij elkaar vormt de tour een prima wandeling en ik krijg een aardige indruk van de oude stad, inmiddels ook Unesco erfgoed.
Ik ben maar net op tijd terug in m'n hotel voor de pick-up van de middagtour. Ik heb er een hard hoofd in, en hoop vooral dat het niet ook nog een hele middag lopen wordt. Maar gelukkig: we toeren naar Callao, 15 kilometer van het centrum. De groep is nog weer een stuk kleiner: ik ben alleen. Onderweg dient het grote contrast met de welvarende binnenstad zich aan in de vorm van uitgestrekte krottenwijken.
In Callao vind je de haven en een buurt die behoorlijk in verval is, maar tegelijkertijd bruist van de creativiteit, aangejaagd door een rijk echtpaar, dat kunstenaars werk-en expositieruimtes aanbiedt. We kuieren wat rond door de buurt en in de talloze galeries.
Gids Aymen vertelt vooral over de recente, turbulene jaren in Peru, dat vind ik een stuk boeiender dan de geschiedenisles van vanmorgen. Ik maak ondertussen foto's. Het lukt me om een paar fijne platen te maken, die hierboven geïnspireerd door Edward Hopper. Ik gebruik m'n kleine camera overigens; zoals veel plekken in Lima is het hier niet echt veilig. Op m'n eentje zou ik deze trip niet hebben ondernomen.
Zondagochtend maak ik een wandeling in de buurt, rond de middag pikt Carlos me op voor een bezoek aan Huaca Pucllana, de ruïnes van een piramide uit de periode 200 tot 700 na Christus, voor de Inca tijd dus nog. Inmiddels is het complex helemaal ingesloten door de stad. Het is gebouwd van klei en heeft alleen kunnen overleven door het gebrek aan regen in Lima (Ik meldde al eerder: Lima ligt in een woestijn, er valt maar zo'n 20 millimeter regen per jaar!).
Daarna zoeken we een restaurant met plek voor een late lunch, dat is op deze moederdag nog een hele uitdaging.
Nou, genoeg pleinen, kerken en oude stenen gezien dit weekend. Morgen weer een 'gewone' werkdag. Ik kijk er naar uit.