De uitdagingen in Afrika zijn talloos. Geen vlekkeloze internetverbinding, stroomonderbrekingen, lage waterdruk of geen water. Of wel water maar geen electriciteit om voor druk te zorgen, dus een drup, drup, drup douche of de mandibak. En dan uitdagingen die ik ook wel ken uit Nederland, maar dan in het kwdraat: hopeloos wachtwoord management van mijn klanten (opschrijfboekjes! losse blaadjes! een haperend geheugen!) waardoor er heel veel tijd verloren gaat aan zoeken, opnieuw opvragen etc. En dan oude en niet of nauwelijks onderhouden computers waarmee gewerkt moet worden.
Maandag was zo'n dag dat het allemaal niet wilde en ik er ook nog eens chagrijnig van werd. Ik was bij de voorbereiding van deze reis te optimistisch geweest over de computers op kantoor bij Link to Progress. Het feit dat de Windows Foto App op de computers staat, is duidelijk geen garantie dat je er wat mee kan, en al helemaal de beloofde video editing niet. Ik bespaar jullie de details, maar het is me maandag niet gelukt om het aan de praat te krijgen. Windows biedt ook een download aan van een speciale video editor, maar ook al download je hem, hij blijkt niet te werken zonder feilloze internetverbinding. (Grrrr!) Dus nog maar weer andere programma's en andere computers proberen...
En toen wilde ik naar de plee. Alleen was er geen electriciteit (wel voor internet en computers, niet voor de rest), en dus geen waterdruk en dus is doorspoelen niet mogelijk. De normale WC binnen was daarom al een paar dagen buiten dienst. Dus dat wordt dan nummer twee op de WC buiten: een hok met een gat in de grond. Door de stromende regen naar buiten en op de hurken! Normaal gesprokenniet zo erg, behalve als alles toch al tegen zit. En als je dan bij het verlaten van de plee je kale kop stoot, is de lijst van Murphy wel compleet.
Zondag was een heel wat betere dag: collega John nam me mee met wat hij en vrienden vaker doen in het weekend: eerst een rots beklimmen en daarna zwemmen. Qua conditie gaat zo'n rots op wel prima, maar bij de steile en moeilijke stukken word ik toch wat onzeker. Ik wil geen enkel verstuiken of andere schade oplopen: dat lijkt me heel onhandig met nog anderhalve week te gaan met een druk programma. Maar ik kom boven én ook schadevrij weer beneden. Dan wacht de verrassing: we eindigen in een heus zwembad, niet helemaal wat ik hier had verwacht. Ik ga met Jan en allemaal op de foto en steek wel heel wit af op al die (innige) selfies!
Na de beroerde maandag gloorde er weer software hoop op dinsdag en woensdag hadden we alles draaien. Collega's Juliet en Isabella gaan los op de video editing (ze hadden al kunnen oefenen met iMovie op mijn Apple, en al die software lijkt op elkaar).
Ondertussen ben ik het vervolg van mijn reis aan het plannen voor IgniteNow, waar ik vooral de rol van fotograaf heb. Daarover meer in een volgende blog.