Dit is mijn eerste keer in Rwanda. Eigenlijk direct na aankomst voelt het anders dan andere landen waar ik was op dit continent. We rijden door een donker Kigali van de luchthaven naar het hotel en meteen valt al op hoe georganiseerd, schoon en aantrekkelijk alles er uit ziet.
Dat het zo schoon is, heeft ongetwijfeld te maken met het totale verbod op plastic zakken. Je komt er het land ook niet mee in.
Ik bezoek in Rwanda samen met Anke en Annelieke drie Net4kids projecten op vier verschillende locaties (daarover later meer). Ik denk dat we ruim tien uur in de auto zitten en dat is een grote traktatie op eindeloze groene vergezichten. Het landschap is ongekend heuvelachtig met een traject van zo'n 80 kilometer door dicht regenwoud. Daarvan probeer ik wat in foto's te vangen, maar slaag daar niet echt in.
Het is ook een fietsland. Niet voor niks zien we bij de bagageband bij aankomst een beroemde wielrenner, onderweg komen we heel wat racefietsers tegen. Daarnaast zien we ook heel veel fietsers op traditionele fietsen, vaak met flinke bagage van enorme zakken houtskool tot levende geiten. De berijders duwen hun fietsen al lopend tegen de stijle en lange hellingen op om daarna met ongekende snelheden naar beneden te suizen, ik zie er regelmatig die met ver boven de 40 km per uur afdalen. Als platte-pannekoek fietser zie ik mij hier geen tours doen, hoe mooi het allemaal ook is. De geasfalteerde wegen zijn goed, alleen als we wat verder het buitengebied in rijden gaan ze over in de overbekende onverharde, rode, hobbelige wegen.
Onze chauffeur, net als de andere verkeersdeelnemers, rijdt rustig, neemt geen rare risico's bij het inhalen en iedereen is heel vergevingsgezind als het bijvoorbeeld om in-en uitvoegen gaat.
We maken deze reis net op tijd, lijkt het. Of eigenlijk net niet op tijd. Vlak voor ons vertrek labelt Buitenlandse Zaken het noordelijke grensgebied met Congo (DRC) oranje. Maar tijdens ons verblijf in het zuiden voegen ze daar het zuidelijke grensgebied aan toe. We overleggen met de local projectleiders en die stellen ons gerust. We merken zelf trouwens niets van onrust, terwijl we op een paar honderd meter van ons hotel Congo zien aan de overkant van een uitloper van het Kivumeer. Rwanda heeft een hele rauwe recente geschiedenis, nu wordt Rwanda verweten mee te vechten met Congolese rebellen, waarbij grondstoffen als kobalt en coltan inzet zijn (anders gezegd: het gaat om onze nieuwe mobieltjes de komende jaren).
Inmiddels hebben we onze reis vervolgd: ik schrijf deze blog op de luchthaven van Kigali. We reizen zo door naar het tweede land op mijn 'grote Afrikareis" (Tanzania) . Ook dat deel van de reis gaat om Net4kids projecten, waarbij ik de taak op mij neem om video en foto's te maken.
Het is weer heerlijk!