Mijn eerste impuls na een dag vol ellende was een blog te schrijven over booking (PUNT) K. Je weet wel met de K van ... Maar er is al genoeg geklaag in deze wereld.
Dus nu: hoe ziet mijn dag er uit hier in Chitwan? Nou: best fijn. Ik ga vrij vroeg naar bed en zet geen wekker. Het wordt rond een uur of half zeven licht en mijn biologische klok lijkt daar aardig op afgestemd. Na een douche wandel ik door de tuin naar het terras van het restaurant. De bediening weet al wat ik wil: een yoghurt met fruit en muesli. De allerlekkerste yoghurt, de allerlekkertste muesli, en het fruit is gewoon lekker fruit.
Het is dan ook rond die tijd dat de olifanten de rivier oversteken waar ik uitzicht op heb. De meeste ochtenden is het heiig en dat levert een prachtig beeld op. En dan nog een lekkere bak zwarte koffie en dan denk ik: beter gaat het niet worden.
Na het tanden poetsen meld ik me op kantoor. Daar werken internet jongen Pabi, een paar van zijn collega's en ik aan (1) twee websites afmaken, voor de Lodge en voor de School, (2) een nieuwe betaaloptie voor reserveringen uitzoeken, (3) het opzetten van een Google Adwords campagne en (4) de ellende met booking (PUNT) K (gauw weer vergeten).
Gister zag de dag er wat anders uit en begonnen we met een workshop fotografie: verhalen vertellen met beelden! Daarna foto shoots rond de lodge (meer mensen, meer beleving en emotie in de foto's!) en de school van SVSI, onderdeel van de sociale component van Sapana Village. De ingehuurde fotograaf vond ik onder de maat, maar Pabi blijkt behalve een handige internet jongen ook oog te hebben voor mooie, creative foto's. Ik heb de eigenaar op het hart gedrukt deze jongen in de watten te leggen, want hem wil je lang behouden!
Door de dag heen krijg ik heerlijke Americano's en ik lunch meestal bij de eigenaar thuis; iets van Dal Bhat aangevuld door geurige en smaakvolle groenten plus een soort Atjar, wel veel sterker dan wij gewend zijn uit de Indische keuken.
Tussen vijf en zes is het dan klaar, daarna eet ik wat in het restaurant, soms samen met de eigenaar, soms ook met andere gasten, zoals vertegenwoordigers van Femi die op bezoek zijn. Femi is een vermogensfonds dat geld steekt in de sociale projecten hier, maar bijvoorbeeld ook in Link to Progress uit Oeganda, waar ik vorig jaar een project heb gedaan.
En dan 's avond is het dan nog even op mijn veranda zitten, een boekje lezen ('The Subtle Art of Not Giving a Fuck') en vroeg weer slapen.
Welterusten!