Als we vanmorgen uit de auto stappen na een bezoek aan het Chitwan National Park begint de gids een heel opgewonden verhaal te vertellen aan één van de medewerkers van de Lodge. Als ik vraag of het gaat over ons neushoorn avontuur, bevestigt hij dat. Ik was dus niet de enige die het even heel spannend vond! Daarover later in deze post meer.
Ik was maar nauwelijks twee weken thuis uit Oeganda, of de koffer kon weer worden gepakt: Nepal deze keer, een project dat al een half jaar bij PUM in de wachtrij stond. Ik wilde het heel graag doen, vandaar dat ik zonder aarzeling er ja op heb gezegd toen het groene licht kwam terwijl ik nog in Oeganda zat.
Dit is eigenlijk wat ik de mooiste projecten vind: een bevlogen ondernemer Dhruba Giri die zijn hele bedrijf Sapana Lodge inzet voor de gemeenschap: natuurlijk door directe werkgelegenheid te creëren, maar die daarnaast met de opbrengsten van zijn Lodge allerlei projecten initieert: van scholing tot gezondheidszorg, het stimuleren van ondernemerschap, maar ook (daar zijn ze weer) de distributie van cookstoves. Ik wil nog een video over Dhruba maken, die komt later dus nog een keertje terug in een blogpost.
Ik werk twee weken voor de Lodge en de daaraan gekoppelde NGO: Sapana Village Social Impact. Opnieuw met advies en training over website onderhoud, het maken fotografie en video. Daarna doe ik op verzoek van PUM nog een project voor een touroperator in Kathmandu en bezoek aansluitend nog twee Net4kids projecten.
Ik overnacht op de heenreis een nachtje in Kathmandu, en mijn hotel blijkt vlak bij de Swayambhunath tempel, die bezoek ik dus nog maar weer eens. Het is gelegen op een heuvel en biedt als het goed is een mooi uitzicht over de stad. De smog gooit echter roet in het eten: die blijft hardnekkig hangen tussen de heuvels die de stad omringen. Behalve de smog is het ook een enorme bende: overal ligt afval, de rivier stinkt van alle viezigheid. Voor nu dus wel prima dat ik meteen weer doorreis naar Chitwan.
Ik val trouwens met mijn neus in de boter: na maar anderhalve dag werken heb ik een dagje vrij en ga Chitwan National Park in. In de ochtend een kano tochtje en een flinke wandeling, 's Middags met en Jeep verder het park in.
Op de ochtendwandeling krijgen we instructies wat te doen als we deze dieren tegenkomen en het dreigend wordt: (1) neushoorns (2) beren (3) olifanten (4) tijgers. Ik ben heel blij met advies (1) vanmorgen! Als we twee neushoorns zien (op 75 meter?) grazen ze aanvankelijk rustig door, maar plotseling zet het mannetje een sprint in in onze richting. In onze briefing gaf de gids aan dat het 't beste is meteen in een boom te klimmen (indien voorradig) en anders in een grote zig-zag beweging weg te rennen of als derde optie achter een boom te springen op je vlucht. Terwijl de adrinaline giert en mijn hart in de hoogste versnelling pompt ren ik eerst en schiet dan rechtsaf tot achter een dikke boom. De neushoorn rent mij voorbij op nog geen tien meter afstand, want ze kunnen weliswaar hard lopen, maar plotseling van richting veranderen gaat met die paar duizend kilo niet. Het beest holt de de bush in en wij halen opgelucht adem,. De gidsen lachen uitbundig en ik denk aanvankelijk dat dit er allemaal bij hoort. Maar als ik het opgewonden gesprek hoor als we terugkomen in de Lodge, concludeer ik dat ook de gidsen het wel even spannend vonden..
De middag is een stuk relaxter. Na de oversteek van een rivier stappen we in een Jeep en toeren door het park. Ik zie herten, zwijnen, beren, heel veel vogels en heel veel neushoorns! De natuur is prachtig:: dicht oerwoud, afgewisseld grote groene vlakten en meertjes met prachtige waterbloemen.
Sjongejonge, wat een fijne baan heb ik toch.